ΚινηματοΓραφώντας Ποίηση Ζωής

~ΚινηματοΓραφώντας Ποίηση Ζωής~
Μέσα στο πλάνο του σκηνοθέτη, ο θεατής έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και αυτός δίνει την εντολή η εξιστόρηση να γίνει ΖΩΗ...


Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Ανάκριση του καλού - Μπέρτολτ Μπρεχτ




Κάνε μπροστά ένα βήμα: Ακούμε
ότι είσαι ένας καλός άνθρωπος

Δεν πουλιέσαι, αλλά και η αστραπή
Που χτυπά το σπίτι, κι αυτή
Δεν πουλιέται
Είσαι σταθερός σε αυτά που είπες.
Αλλά τι είπες;
Είσαι ειλικρινής, λες την άποψή σου.
Ποια άποψη;
Είσαι γενναίος.
Ενάντια σε ποιόν;
Είσαι σοφός.
Για ποιόν;
Δεν σε νοιάζουν τα δικά σου οφέλη.
Τότε ποιών τα οφέλη σε νοιάζουν;
Είσαι ένας καλός φίλος.
Είσαι όμως και καλός φίλος των καλών ανθρώπων;

Άκουσε μας τότε: εμείς ξέρουμε
Είσαι ο εχθρός μας. Και για αυτό
Τώρα θα σε στήσουμε μπροστά από ένα τοίχο. Αλλά υπολογίζοντας
Την αξία και την ποιότητά σου.
Θα σε στήσουμε μπροστά από ένα καλό τοίχο και θα σε πυροβολήσουμε
Με μια καλή σφαίρα από ένα καλό όπλο και θα σε θάψουμε
Με ένα καλό φτυάρι στην καλή γη.

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Ομιλία ενός Εργάτη σε έναν Γιατρό - Μπέρτολντ Μπρεχτ



Ξέρουμε 'μεις τι είναι αυτό που άρρωστους μας κάνει!
Σαν αρρωσταίνουμε, ακούμε
Πως είσαι συ που θα μας γιατρέψεις.

Δέκα χρόνια ολόκληρα, μας λένε
Σ' όμορφα σχολειά
Με τα λεφτά του λαού χρισμένα
Μάθαινες το πώς να γιατρεύεις, και για τις γνώσεις σου αυτές
Ξοδεύτηκε μια περιουσία.
Πρέπει λοιπόν να 'σαι ικανός να μας γιατρεύεις.

Είσαι ικανός;

Όταν σ' εσένα ερχόμαστε
Παραμερίζεις τα κουρέλια μας
Και ακροάσαι κάθε σπιθαμή απ' το γυμνό κορμί μας.
όσο για την αιτία της αρρώστιας μας
Μια ματιά να 'χες ρίξει στα κουρέλια μας
Θα σου 'λεγε περισσότερα. Είναι η ίδια αιτία που φθείρει
Το κορμί μας και τα ρούχα μας.

Ο πόνος που έχουμε στον ώμο μας
Προέρχεται λες, απ' την υγρασία... απ' αυτήν
Προέρχεται όμως και η κηλίδα στον τοίχο του σπιτιού μας.
Πες μας λοιπόν:
Από πού προέρχεται η υγρασία;

Πάρα πολλή δουλειά και πολύ λίγο φαγητό
Αδύναμους μας κάνουν και μας αρρωσταίνουν
Η συνταγή σου λέει:
Πρέπει να πάρετε βάρος.
Μπορείς στα βούρλα να πεις
Ότι δεν πρέπει να βρέχονται.

Πόσο καιρό μπορείς να μας αφιερώσεις;
Βλέπουμε: ένα χαλί στο σπίτι σου
Κοστίζει τόσα, όσα φέρνουνε
Πέντε χιλιάδες δικές μας επισκέψεις.

Κατά πάσα πιθανότητα θα ισχυριστείς πως
Είσαι αθώος. Της υγρασίας η κηλίδα
Στον τοίχο του σπιτιού μας
Λέει το ίδιο.


{Απόδοση: Νάντια Βαλαβάνη}

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Το σκάκι - Μ. Αναγνωστάκης


Ἔλα νὰ παίξουμε...
Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μου
Ἦταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη
Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη
Θὰ σοῦ χαρίσω τοὺς πύργους μου
Τώρα πιὰ δὲν πυροβολῶ τοὺς φίλους μου
Ἔχουν πεθάνει ἀπὸ καιρὸ
πρὶν ἀπὸ μένα
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε...
Ὁ βασιλιὰς αὐτὸς δὲν ἤτανε ποτὲ δικός μου
Κι ὕστερα τόσους στρατιῶτες τί τοὺς θέλω!
Τραβᾶνε μπρὸς σκυφτοὶ δίχως κἂν ὄνειρα
Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε...
Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα...

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Ερωτήσεις κι Αποκρίσεις - Μπέρτολντ Μπρεχτ




«Mπορεί η αλήθεια νάν' θνητή, το ψέμα αθάνατο;»
              «Έτσι δείχνουν όλα».
«Πού είδες, η αδικία να μη ξεμασκαρεύεται χρόνους και καιρούς;».
              «Eδώ».
«Mα ξέρεις κάποιον που η βία να του 'χει φέρει τύχη;»
              «Kαι ποιος δεν ξέρει;»
«Tότε ποιος μπορεί, σ' έναν τέτοιο κόσμο, να τσακίσει τον τύραννο;».
              «Eσύ».
                                                                                                                             (1939)

Πώς μας θέλει η "αληθής δημοκρατία" - Κώστας Βάρβαλης




Νὰ μὴν ἀκούω καὶ νὰ μὴ βλέπω νὰ πατῶ.
Νὰ μὴ νογάω καὶ νά ῾χω τὸ στόμα βουλωτό.
Νὰ μὴ μὲ φαρμακών᾿ ἡ μπόχα τοῦ καιροῦ μου.
Χωρὶς αὐτιὰ καὶ μάτια, μύτη καὶ μυαλό,
μουγκὸς νὰ πηαίνω, ὅποτε μοῦ ῾ρθει, πρὸς νεροῦ μου,
κι ἅμα τσινάει ὁ Γάϊδαρος νὰ μὴ γελῶ.
Καὶ σὰ μὲ καρυδώνουνε μουνοῦχο σκλάβο
οἱ Ἀμερικάνοι, ἐγὼ νὰ βλαστημάω τὸ Σλάβο.